ক্ৰিয়া-কলাপ

১. অতি চমু উত্তৰ লিখা –

(ক) ‘ভাৰতী আই’ বুলি কাৰ কথা কোৱা হৈছে?

উত্তৰঃ ভাৰতবৰ্ষকেই ‘ভাৰতী আই’ বুলি কবিতাখনত সম্বোধন কৰা হৈছে।

(খ) ‘মন মানস’ ফুলে কিয় পাহি মেলে বুলি কবি কৈছে?

উত্তৰঃ প্ৰেমৰ স্পৰ্শত ‘মন মানস’ ফুলে পাহি মেলে বুলি কবিয়ে উল্লেখ কৰিছে।

(গ) কবিৰ শান্তিৰ জিৰণি ঠাই কি?

উত্তৰঃ ভাৰতী আইৰ কোলাখনি, অৰ্থাৎ তেওঁলোকৰ জন্মভূমিখন কবিৰ বাবে শান্তিৰ জিৰণি ঠাই হিচাপে বিবেচিত।

(ঘ) নলিনীবালা দেৱী কেনেধৰণৰ কবি হিচাপে জনাজাত?

উত্তৰঃ নলিনীবালা দেৱী অতীন্দ্ৰিয় বা ৰহস্যঘটিত ধাৰাৰ কবি ৰূপে পৰিচিত।

(ঙ) নলিনীবালা দেৱীৰ প্ৰথম কবিতা সংকলনৰ নাম কি?

উত্তৰঃ তেওঁৰ প্ৰথম প্ৰকাশিত কবিতা পুথিখন ‘সন্ধিয়াৰ সুৰ’ নামৰ।

২. কবিয়ে ভাৰতী আইৰ কোলাখনি কিয় শান্তিৰ জিৰণি ঠাই বুলি কৈছে?

উত্তৰঃ কবিয়ে কৈছে যে ভাৰতী আইৰ কোলাখনি এক অনুপম ঠাই; য’ত অহংকাৰ আৰু কুটিল দৰ্পৰ দৰে দানবীয় গুণবোৰ বিলীন হৈ যায়। ই এজন ব্যক্তিৰ বাবে আত্মিক শান্তিৰ আশ্ৰয়স্থল। দেশৰ ইতিহাসে বীৰ, জ্ঞানী, আৰু মানৱতাৰ সাধকসকলৰ জন্ম দিছে, যাৰ ফলত এই স্থান শান্তিৰ প্ৰতীক হিচাপে পৰিগণিত হৈছে।

৩. ‘বীৰ প্রসবিনী’ বুলি কাক কোৱা হৈছে আৰু কিয়?

উত্তৰঃ ‘বীৰ প্রসবিনী’ শব্দবন্ধৰে ভাৰতী আইক আখ্যা দিয়া হৈছে। কাৰণ, এই দেশখনে যুগে যুগে অগণন বীৰ আৰু দেশৰক্ষাৰ প্ৰতিভাসম্পন্ন সন্তানৰ জন্ম দিছে।

৪. কবিয়ে ভাৰতবৰ্ষক ‘আই’ বুলি কিয় ক’লে? দীঘল উত্তৰ লিখা –

উত্তৰঃ কবি নলিনীবালা দেৱীয়ে তেওঁৰ ‘আমাৰ ভাৰতী আই’ নামৰ কবিতাটিত ভাৰতবৰ্ষক ‘আই’ বুলি সম্বোধন কৰিছে, কিয়নো তেওঁ মাতৃভূমিক মাতৃৰ সমতুল্য বুলি বিশ্বাস কৰে। যিমানেই জীৱনত কঠোৰতা, দুঃখ, কষ্ট বা দৰ্প থাকক, শেষত সকলো প্ৰাণীক মাতৃৰ কোলাতে শান্তি আৰু আশ্রয় লাভ হয়। সেইদৰে ভাৰতবৰ্ষৰ বুকুখনো সকলোৰে বাবে শান্তিৰ আশ্ৰয়স্থান। এই মৰমৰ কোলাতেই মানুহে বিচাৰে শান্তি, মৰম আৰু মানবতাৰ বীজ।কবিৰ মতে, ভাৰতৰ ভূমি কেৱল এখন দেশ বা ভৌগোলিক সীমাৰ চিনাক্তি নহয়—এই ভূমিখন হৈছে সহিষ্ণুতা, দয়া, আধ্যাত্মিকতা আৰু মহৎ ভাবনাৰ আধাৰ। মাতৃ যেনেকৈ নিজৰ সন্তানক মৰম কৰে, ভূল কৰিলে ক্ষমা কৰে, পথভ্ৰষ্ট হ’লে ঘূৰাই আনে—ভাৰতবৰ্ষো তেনেকুৱা গুণৰে পৰিপূৰ্ণ। সেইবাবে কবিয়ে ভাৰতক ‘আই’ বুলি কলে, কাৰণ মাতৃৰ দৰে এই দেশখনো সন্তানে কৰা ভুল, গৰিহণা বা অহংকাৰবোৰ উপেক্ষা কৰি প্ৰেমেৰে সকলোৱে আশ্ৰয় দিয়ে। উল্লেখযোগ্যভাৱে, ভাৰতী আইৰ কোলাতেই জাতি-ধৰ্ম-ভাষা-চিন্তাৰ পাৰ্থক্য আঁতৰ হৈ সকলো একত্ৰিত হয়। কবিয়ে ভাৰতীয় সভ্যতাৰ ঐতিহ্য, ত্যাগ আৰু সহিষ্ণুতাৰ গৌৰৱ গীতত গাইছে, আৰু মাতৃৰ দৰে মহিমাময় ৰূপত ভাৰতক চিত্ৰিত কৰিছে। তেওঁৰ দৃষ্টিত, ভাৰতী আই হৈছে অজেয় শক্তিৰ প্ৰতীক, যাৰ কোলাতেই হিংসা, দম্ভ আৰু অপবিত্ৰতা ধুই যায়। সেয়েহে কবিয়ে মাতৃসদৃশ আদৰ, মৰম, আশীৰ্বাদ আৰু আত্মিক শক্তিৰ আধাৰ হিচাপে ভাৰতক ‘আই’ বুলি ক’লে।

৫. কবিতাটোৰ মূল ভাব দীর্ঘভাবে লিখা –

উত্তৰঃ‘আমাৰ ভাৰতী আই’ নামৰ কবিতাটিত কবি নলিনীবালা দেৱীয়ে মাতৃভূমি ভাৰতবৰ্ষৰ প্ৰতি গভীৰ দেশপ্ৰেম, আত্মসন্মান, আৰু ভক্তিভাৱ প্ৰকাশ কৰিছে। তেওঁ ভাৰতক ‘আই’ বুলি সম্বোধন কৰিছে, যিয়ে আমাৰ জীৱনত আশীৰ্বাদ, আদৰ্শ আৰু শান্তিৰ উৎস হিচাপে দেখা যায়। কবিয়ে কৈছে যে ভাৰতী আইৰ কোলাত জীৱনৰ সঁচা উদ্দেশ্য—শান্তি, মানবতা আৰু সত্যতা বিচাৰি পোৱা যায়। ইয়াত অহংকাৰ, দম্ভ আৰু দানৱীয় চিন্তাৰে পূৰ্ণ লোকসকলেও শেষত শান্তিৰ আশ্ৰয় বিচাৰি আহে।

ভাৰতীয় সভ্যতা বুৰঞ্জীৰ পাতত সদায় মানৱতাৰ দিশে আগবাঢ়ি অহা দেশ। এই দেশখনে যুগে যুগে বীৰ, সাধক, জ্ঞানী আৰু দাৰ্শনিকৰ জন্ম দিছে। সিহঁতে জাতি, ধৰ্ম, ভাষাৰ ওপৰত নহয়, মানৱতাক সৰ্বোচ্চ ধৰ্ম হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল। এই আদৰ্শতে দেশখন গঢ়ি উঠিছে। সেইবাবে কবিৰ মতে ভাৰতী আইৰ কোলাখন হৈছে মানৱতাৰ গঙ্গা, য’ত অহংকাৰ আৰু কুটিল দৰ্প ধুয়ে-মুচি নোহোৱা হয়।

এই কবিতাটিত দেশ প্ৰতি গভীৰ অনুভৱ, পৰম্পৰাগত গৌৰৱ আৰু মানৱতাবাদী দৃষ্টিভংগী স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ পাইছে। কবিয়ে নিজৰ মাতৃভূমিৰ প্ৰতি যি মৰম আৰু গৌৰৱ প্ৰকাশ কৰিছে, সেয়া পাঠককো দেশপ্ৰেমেৰে উদ্বুদ্ধ কৰে।

৬. নলিনীবালা দেৱীৰ সাহিত্যকৃতিৰ বিষয়ে বিস্তারিত লিখা –

উত্তৰঃ নলিনীবালা দেৱী অসমীয়া সাহিত্যৰ এক উজ্জ্বল নাম। তেওঁ এগৰাকী খ্যাতনামা কবি, প্ৰবন্ধকাৰ, আৰু স্বাধীনতা আন্দোলনকাৰী আছিল। তেওঁৰ সাহিত্য সাধনাৰ মূল সুৰ আছিল – আত্মপ্ৰকাশ, দেশপ্ৰেম, অতীন্দ্ৰিয় চিন্তাধাৰা আৰু মানৱতা। তেওঁ মূলত অতীন্দ্ৰিয়বাদী কবি হিচাপে চিনাক্ত। তেওঁৰ কবিতাত ধ্যান, ধৰ্ম, সৌন্দৰ্যৰ গভীৰ অনুভূতি, আৰু আত্মিক চিন্তাৰ প্ৰতিফলন দেখা যায়।

তেওঁৰ সাহিত্যিক জীৱনৰ আৰম্ভণি ১৯২৮ চনত ‘সন্ধিয়াৰ সুৰ’ নামৰ কবিতা সংগ্ৰহৰে হৈছিল। এই পুথিৰে তেওঁ সাহিত্য জগতত পৰিচিতি লাভ কৰে। তদুপৰি তেওঁৰ অন্যান্য কাব্যগ্ৰন্থসমূহ হৈছে— সপোনৰ সুৰ, পৰশমনি, যুগদেৱতা, জাগৃতি, অলকানন্দা আদিকে ধৰি যিবোৰে তেওঁক অসমীয়া কাব্য জগতত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থানত অধিষ্ঠিত কৰে।

তেওঁ দেশপ্ৰেমত উদ্বুদ্ধ আছিল, আৰু ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনতো সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁৰ কবিতাত দেশপ্ৰেম, আত্মত্যাগ, বীৰত্ব, আৰু দেশৰ প্ৰতি এক অন্তৰ্নিহিত গৌৰৱৰ ভাব প্ৰকাশ পায়। তেওঁৰ বহু কবিতা ও গদ্যত ভাৰতী আইৰ মহিমা আৰু অসীম শক্তিৰ বন্দনা কৰা হৈছে।

নলিনীবালা দেৱীয়ে কাব্যসাহিত্যৰ উপৰিও গদ্যসাহিত্যতো অপৰিসীম অৱদান ৰাখিছে। তেওঁৰ লেখাসমূহৰ ভিতৰত স্মৃতি তীৰ্থ, বিশ্বদীপা, চৰ্দাৰ পেটেল, শান্তিপথ আদি গ্ৰন্থসমূহ উল্লেখযোগ্য। ১৯৬৮ চনত তেওঁ অলকানন্দা পুথিৰ বাবে সাহিত্য একাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল, যি তেওঁৰ সাহিত্যিক জীৱনৰ এক উল্লেখযোগ্য সফলতা হিচাপে বিবেচিত। তেওঁৰ সাহিত্য চৰিত্ৰ একাধাৰত ধাৰ্মিক অনুভূতি, দেশৰ প্ৰতি গভীৰ ভক্তি আৰু আত্মিক উপলব্ধিৰে সমৃদ্ধ। অসমীয়া সাহিত্যৰ ইতিহাসত নলিনীবালা দেৱীৰ অৱদান অম্লান হৈ থাকিব।

ভাষা বিচাৰ

১. বিপৰীত শব্দ লিখা –
শব্দ বিপৰীত শব্দ
শান্তি অশান্তি
স্বৰ্গ নৰক
উদয় অস্ত
প্রেম ঘৃণা
মানৱ দানৱ
লয় সৃষ্টি

২. ‘আই’ শব্দটোৰ সমার্থক শব্দ লিখা –
উত্তৰঃ মা, মাতৃ, জননী।

৩. প্ৰত্যয় ভাঙি লিখা –
শব্দ ভাঙনি
ভাৰতী ভাৰত + ঈ
মানৱীয় মানৱ + য়
প্রসবিনী প্রসব + অনী
জিৰণি জিৰা + অনি