বৰ লোকৰ চৰিত্ৰ অধ্যয়ন । Class 8 SVN Assamese Solution । শংকৰদেৱ শিশু নিকেটনৰ অসমীয়া প্ৰশ্নোত্তৰ । Chapter – 2
বৰ লোকৰ চৰিত্ৰ অধ্যয়ন
প্ৰশ্নাৱলী
১। চমু উত্তৰ দিয়াঃ
(ক) কেনে পুথি পঢ়ি সুগম পথ পােৱা যায়?
উত্তৰঃ বৰলোকৰ চৰিত্ৰ পুথি পঢ়ি।
(খ) উদগতি কৰিবলৈ আদিতে মানুহক কি লাগে?
উত্তৰঃ এটা সুগম পথ লাগে।
(গ) লেখকে উদগতিৰ নিমিত্তে কেনে পুৰুষক ধন্য বুলি কৈছে?
উত্তৰঃ নিজৰ বাউসিৰ বলেৰে যি ডাঙৰ হয় সেই পুৰুষকে ধন্য় বুলি কৈছে।
(ঘ) উদগতি পথৰ নতুন যাত্রীক লেখকে কি উপদেশ দিছে?
উত্তৰঃ উদগতিৰ নতুন যাত্ৰীয়ে লেখকৰ উপদেশ অনুসৰি, আগতীয়া বৰ লোকৰ জীৱন-চৰিত্ৰ অধ্যয়ন কৰা উচিত। এইবোৰ চৰিত্ৰ পুথিৰে তেওঁ উদগতিৰ বহু পথৰ সন্ধান লাভ কৰিব। এই পথসমূহৰ পৰা যি পথটো তেওঁলৈ সহজ, সৰল আৰু উপযুক্ত বুলি বোধ হয়, সেইটো বাছি লৈ আগবাঢ়ি যাব লাগে। এইদৰে তেওঁ নিজৰ বাবে সঠিক দিশ নিৰ্বাচন কৰিব পাৰে।
(ঙ) উদগতি পথৰ চেষ্টাৰ এটা দৃষ্টান্ত দাঙি ধৰা।
উত্তৰঃ উদগতিৰ সুগম পথ বিচাৰি উলিয়াবলৈ বৰ টান।
(চ) কি গুণৰ বলত ডাঙৰ মানুহ হ’ব পাৰি?
উত্তৰঃ বুদ্ধিৰ বলত বা চতুৰালিৰ গুণৰ বলত ।
(ছ) উতি কৰি ডাঙৰ হ’বলৈ ইচ্ছা কেনেদৰে জন্মে?
উত্তৰঃ নাটকৰ নায়কৰ পুৰুষালি দেখি, পঢ়োঁতাৰ মন উতলা হয়, আৰু তেনেকুৱা পুৰুষালি লাভ কৰিবলৈ ইচ্ছা জন্মে। উদগতি কৰা মানুহৰ চৰিত্ৰ পঢ়িলেও সেইদৰে উদগগতি কৰি ডাঙৰ হবলৈ ইচ্ছা জন্মে।
(জ) বুৰঞ্জীত কি থাকে বুলি লেখকে কৈছে?
উত্তৰঃ এটা জাতিৰ কাৰ্যকলাপ আৰু সিহঁতৰ উদগতি-অদোগতিৰ বিৱৰণ মাথোন থাকে।
(ঝ) কিহৰ পৰা মানুহৰ স্বভাৱ লক্ষ্য কৰিব পাৰি?
উত্তৰঃ সৰু সৰি কামৰ পৰাহে মানুহৰ স্বভাৱ লক্ষ্য় কৰিব পাৰি।
২। লেখকে উদগতিৰ বাট ভিন ভিন বুলি কিয় কৈছে বুজাই লিখা।
উত্তৰঃ লেখকে কৈছে যে উদগতিৰ পথ বিচাৰি উলিওৱা একেবাৰে সহজ নহয়। পৃথিৱীত প্ৰত্যেক মানুহেই উদগতি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে, কিন্তু সৰ্বসাধাৰণতে তেওঁলোকৰ জীৱনত সফলতা নহয়, দুখ-দুৰ্দশা দেখা যায়। ইয়াৰ মূল কাৰণ হৈছে– সকলোৰে বাবে একেটা পথ উদগতিৰ নহয় আৰু সকলো পথ সকলোৱে উলিয়াব নোৱাৰে। মানুহে নিজৰ ক্ষমতা, স্বভাৱ আৰু অৱস্থানুসৰি যি পথত আগবাঢ়িলে সুফল পাব, সেই পথ বাছি ল’ব লাগে। সেয়েহে লেখকে উদগতিৰ বাট ভিন ভিন বুলি উল্লেখ কৰিছে।
৩। সংসাৰ যাত্ৰাত উতি কৰিবলৈ বৰ লােকৰ চৰিত্ৰ অধ্যয়ন কিয় প্রয়ােজন? পাঠৰ আধাৰত বহলাই লিখা।
উত্তৰঃ সংসাৰৰ কঠিন যাত্ৰাত সফলতা অৰ্জন কৰিবলৈ বৰ লোকৰ জীৱন অধ্যয়ন কৰা বাঞ্ছনীয়। উদগতিৰ বাট কিমান পৰিমাণে কঠিন আৰু বিভ্ৰান্তিকৰ হ’ব পাৰে, সেইটো জানিবলৈ বৰ লোকৰ জীৱনচৰিত্ৰ সহায় কৰে। বৰলোকৰ জীৱন পঢ়িলে কেৱল তেওঁলোকে কিদৰে আগবাঢ়ি গৈছে সেয়াই নহয়, তেওঁলোকে বাটত পৰা বাধা-বিঘিনিসমূহ কেনেদৰে পাৰ হৈছে তাকো বুজিবলৈ পোৱা যায়। এইটো এজন শিক্ষকৰ দৰে, যি আমাক পথ দেখুৱায়। তদুপৰি, কেইবাজন ব্যক্তিৰ জীৱন অধ্যয়নে উদগতিৰ বহু পথ দেখুৱাব পাৰে, যাৰ পৰা নিজৰ অনুকূল পথ বাছি ল’ব পাৰি। এনে অধ্যয়নে মানুহক মহৎ হোৱাৰ অনুপ্ৰেৰণা দিয়ে, মনটো ডাঙৰ কৰে আৰু আগবঢ়াৰ সাহস দিয়ে। সেইকাৰণে, সংসাৰত উতি কৰিব বিচাৰিলে বৰলোকৰ চৰিত্ৰ অধ্যয়ন কৰাটো একান্ত প্ৰয়োজন।
৪। “একে উচালে কোনেও জগতত উদগতিৰ ওখ টিঙত উঠিব নােৱাৰে”-কথাষাৰ বুজাই লিখা।
উত্তৰঃ এই বাক্যৰ অৰ্থ হৈছে– উদগতিৰ পথত কেৱল এটা প্ৰচেষ্টা বা এটা চেষ্টা কৰি মানুহে জগতত সৰ্বোচ্চ শিখৰ স্পর্শ কৰিব নোৱাৰে। জীৱনত সফলতা পাবলৈ বহু সময় ধৈৰ্য, কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু একাধিক চেষ্টা প্ৰয়োজন। ই এক দীঘল আৰু কষ্টসাধ্য যাত্ৰা। এই পথত অনেক বাধা-বিঘিনি আহে। সেইসকল বাধা পাৰ হ’বলৈ মনোবল, চতুৰতা আৰু অধ্যৱসায় লাগিব। এই কাৰণে লেখকে কৈছে– কেৱল একে উচালেই উদগতিৰ শিখৰত উঠিব পৰা নাযায়।
৫। উদগতিৰ সুগম পথ কেনে হােৱা উচিত?
উত্তৰঃউদগতিৰ পথ সদায় একেটা নহয়; বিভিন্ন ব্যক্তি, বিভিন্ন পৰিস্থিতি আৰু গুণৰ ওপৰত আধাৰ কৰি উদগতিৰ পথো ভিন্ন হয়। কিছুমানৰ বাবে যিটো পথ সহজ, আনৰ বাবে সেইটো কঠিন হ’ব পাৰে। এইবাবেই উদগতিৰ সঠিক পথ বিচাৰি উলিওৱাটো সহজ নহয়। এজন মানুহে যদি বৰলোকৰ জীৱনচৰিত্ৰ অধ্যয়ন কৰে, তেন্তে তেওঁ নিজৰ বাবে উপযুক্ত আৰু সুগম পথ নিৰ্বাচন কৰিব পাৰে। বহুজনৰ জীৱন অধ্যয়নে বহু পথৰ সন্ধান দিয়ে, আৰু তাৰ ভিতৰত যিটো পথ ব্যক্তিগত গুণ আৰু পৰিৱেশৰ লগত মিল খায়, সেইটোক ল’ব লাগে।
৬। পাঠৰ আধাৰত বুৰঞ্জী আৰু চৰিত্ৰ পুথিৰ পাৰ্থক্য লিখা।
উত্তৰঃ চৰিত্ৰ পুথিত এজন ব্যক্তিৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ সূক্ষ্ম বিৱৰণ, যেনে তেওঁ কিদৰে আহাৰ-নিদ্ৰা কৰে, কেনেদৰে মানুহৰ সৈতে ব্যৱহাৰ কৰে, আদি সকলো দিশ স্পষ্টকৈ দাঙি ধৰিব লগা হয়। কিন্তু বুৰঞ্জীত এনে সূক্ষ্ম তথ্য নথকে। বুৰঞ্জীয়ে এটা জাতি বা গোটৰ সামূহিক ইতিহাস, কাৰ্যকলাপ আৰু তেওঁলোকৰ উন্নতি-অবনতিৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰে, নহয় কোনো এজন ব্যক্তিৰ জীৱনৰ গভীৰ চিত্ৰাংকন।
৭। উৰ্গতিৰ বাঞ্ছা কেনে হ’ব লাগে?
উত্তৰঃ উদগতিৰ ইচ্ছা দৃঢ়, স্থায়ী আৰু প্ৰবল হ’ব লাগে। ইচ্ছাটো এনে হ’ব লাগে যে, যিয়েই বাধা আহক, সেয়া পাৰ হোৱাৰ মনোবল থাকিব লাগে। হাতীৰ দৰে বলীয়ান, অদম্য আৰু স্থিৰ ইচ্ছাই মানুহক আগুৱাই নিয়াৰ ক্ষমতা ৰাখে। এইবাবে লেখকে কৈছে, উদগতিৰ বাঞ্ছা স্থিৰ আৰু বলিষ্ঠ হ’ব লাগিব।
৮। প্রসঙ্গ সঙ্গতি দর্শাই ব্যাখ্যা কৰা–
(ক) এইবােৰ বিঘিনি পাৰ হৈ উদগতিৰ মােহন মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰা বৰ টান কাম।
উত্তৰঃএই বাক্যখিনি সত্যনাথ বৰাদেৱে ৰচনা কৰা আৰু পাঠ্যপুথিত অন্তর্ভুক্ত ‘বৰ লোকৰ চৰিত্ৰ অধ্যয়ন’ নামৰ পাঠৰ পৰা উদ্ধৃত কৰা হৈছে। এই বাক্যৰ জৰিয়তে লেখকে এইটো স্পষ্টকৈ প্ৰকাশ কৰিছে যে—জীৱনত কোনো অসুবিধা নোহোৱাকৈ বা বিশেষ প্ৰচেষ্টা নকৰাকৈ সহজে উদগতি অৰ্জন কৰা একেবাৰেই সহজ নহয়।
প্ৰত্যেক মানুহে নিজৰ জীৱনত আগবাঢ়িবলৈ বা উন্নতি কৰিবলৈ বিচাৰে। কিন্তু সেই উন্নতিৰ পথ বিচাৰি উলিয়াবলৈ গ’লে বহু সমস্যা আৰু সংকটৰ সন্মুখীন হ’ব লগা হয়। উদগতিৰ পথ সদায় সোজা নোহোৱাকৈ বহু বিঘিনিতে ভৰা থাকে। আনহাতে, অধোগতিৰ বহু সহজ পথ থাকে যিবোৰে মানুহক ভুল দিশত লৈ যায়। কেতিয়াবা মানুহে এই অধোগতিৰ পথকেই উদগতি বুলি ভাবি সেইদিশে আগবাঢ়ি যায় আৰু বিপদত পৰে।
সঁচা অৰ্থত, উদগতিৰ সঠিক পথত আগবাঢ়িও বহু সময়ত মানুহে নানা ধৰণৰ বাধা-অসুবিধাৰ সন্মুখীন হয়। বুদ্ধি, ধৈৰ্য আৰু চেষ্টা কৰি এই বাধাসমূহ পাৰ হ’লেহে মানুহে সঁচা সফলতা অৰ্জন কৰিব পাৰে। সেয়ে বাধা বিঘিনি নোহোৱাকৈ কোনোবাইও সহজে উদগতিৰ শিখৰত উপনীত হ’ব নোৱাৰে।
(খ) এই নিমিত্তে সকলাে কামত আদিতে এজন শিক্ষকৰ প্রয়ােজন।
উত্তৰঃ এই বাক্যখিনি সত্যনাথ বৰাদেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত আৰু ‘বৰ লোকৰ চৰিত্ৰ অধ্যয়ন’ নামৰ পাঠখনৰ পৰা গ্ৰহণ কৰা হৈছে, যি আমাৰ পাঠ্যপুথিত অন্তৰ্ভুক্ত। এই বাক্যৰ জৰিয়তে লেখকে মানুহৰ জীৱনত শিক্ষকৰ অৱশ্যকতাৰ বিষয়ে মত প্ৰকাশ কৰিছে। কোনাে কাম আৰম্ভ কৰোতে সেয়া কঠিন যেন অনুভৱ হয়; কিন্তু যদি এজন অভিজ্ঞ ব্যক্তিয়ে আগভাগে সহায় কৰে আৰু হাতে-কলমে শিকুৱায়, তেন্তে সেই কাম সহজে কৰা যায়। এইয়াৰ ফলত সকলো কামৰ আৰম্ভণিত এজন শিক্ষকৰ উপস্থিতি খুবেই মূল্যবান।
শিক্ষকে দেখুৱাই দিয়া পথ অনুসৰণ কৰিলে কেৱল কামবোৰ সহজেই নহয়, সঠিকভাৱে সম্পন্নও হয়। মানুহে ভাত ৰন্ধা, কাপোৰ বােৱা, হাল জোঁতা আদি সাধাৰণ কামবোৰো আনৰ পৰা শিকি কৰে। সেয়ে কঠিন কামৰ ক্ষেত্ৰতো শিক্ষকৰ সহায়তাৰে কাম আগবঢ়ালে সফলতা অধিক সম্ভৱ হয়। বিশেষকৈ, উদগতিৰ পথ বাচি লোৱা মানুহৰ বাবে আৰম্ভণিত এজন শিক্ষকৰ পথ-প্ৰদৰ্শন অতি প্ৰয়োজনীয়।
(গ) ডাঙৰ আৰ্হিয়ে মানুহৰ মন ডাঙৰ কৰে আৰু ডাঙৰ পদলৈ অভিলাষ জন্মায়।
উত্তৰঃ “ডাঙৰ আৰ্হিয়ে মানুহৰ মন ডাঙৰ কৰে আৰু ডাঙৰ পদলৈ অভিলাষ জন্মায়” — এই বাক্যখিনি সত্যনাথ বৰাদেৱে ৰচনা কৰা ‘বৰ লোকৰ চৰিত্ৰ অধ্যয়ন’ পাঠৰ পৰা লোৱা হৈছে, যিটো আমাৰ পাঠ্যপুথিত অন্তৰ্ভুক্ত। এই বাক্যৰ জৰিয়তে লেখকে এই কথা বুজাব খুজিছে যে, যদি মানুহে জীৱনত আগুৱাই যাব খোজে, তেন্তে তেওঁ ডাঙৰ আৰু আদৰ্শ লোকক আৰ্হি হিচাপে গ্ৰহণ কৰা উচিত।
যাত্ৰাৰ পথত যদি ডাঙৰ মানদণ্ড থিৰ কৰা হয়, তেন্তে সেই আৰ্হিয়ে মানুহৰ চিন্তা-চেতনাক বিস্তৃত কৰে আৰু উচ্চ গুণ সম্পন্ন স্থান বা পদ লাভৰ আকাংক্ষা জন্মায়। কিন্তু যদি মানুহে কোনো ডাঙৰ আৰ্হি নেদেখে, তেন্তে সৰু বস্তুবোৰেই তেওঁৰ বাবে ডাঙৰ হৈ পৰে। এইক্ষেত্ৰত লেখকে কয় — যি মানুহে ডাঙৰ ধনী বা জ্ঞানী নেদেখে, তেওঁৰ দৃষ্টিত সৰু বস্তুবোৰেই অতুলনীয় হৈ উঠে। যেনে, গছ নথকা ঠাইত এৰাই গছ বুলি গণ্য হয়। কিন্তু যি ডাঙৰ পণ্ডিত আৰু ধনীৰ সংস্পৰ্শ পাইছে, তেওঁৰ মনত বৃহৎ আকাংক্ষা জন্মে।
৯: পুথি এখন পঢ়িবলৈ নির্বাচন কৰা ক্ষেত্ৰত কি কি কথা লক্ষ্য কৰা উচিত আৰু ভাল পুথি এখনে তোমাক কেনেদৰে সহায় কৰিব পাৰে বুলি তুমি ভাবা?
উত্তৰঃ পুথি এখন পঢ়িবলৈ লৈছো মানে, প্রথমে সেই পুথিখনৰ লেখক কোন, সেয়া লক্ষ্য কৰা উচিত। দ্বিতীয়তে, পুথিখনত যি বিষয়বস্তু আছে, সেয়া আমাৰ প্ৰয়োজনৰ লগত জড়িত নে নাই, সেয়া চিন্তা কৰিব লাগে। তৃতীয়টো গুৰুত্বপূর্ণ দিশ হ’ল—পুথিখনৰ ভাষা আৰু লেখাৰ ভঙী। যদি ভাষা বুজিবলৈ কষ্ট হয় বা ৰচনাশৈলী জটিল হয়, তেন্তে পঢ়োতে অসুবিধা হয়। এখন ভাল পুথিয়ে বহু দিশত সহায় কৰিব পাৰে। এই ধৰণৰ পুথিয়ে জ্ঞানৰ নতুন দিশ উমেলাই দিয়ে। কেতিয়াবা ই ভবিষ্যৎ পথ দেখুৱাব পাৰে, সমস্যা এটাৰ সমাধানৰ বাট দেখুৱাব পাৰে। ইমানেই নহয়, ভাল পুথিয়ে পাঠকক মানসিক শান্তিও দিয়ে আৰু জীৱনৰ কঠিন সময়তো আগুৱাই যাবলৈ অনুপ্ৰেৰণা যোগায়। সঁচাকৈয়ে, এটা উৎকৃষ্ট কিতাপে মানুহক জীৱন পথত বহু সহায় কৰিব পাৰে।
১০: খালী ঠাই পূৰ কৰা —
(ক) __ উদ্গতিৰ এটা অংগ মাথােন ।
উত্তৰঃ ঐশ্বর্য – বিভূতি ।
( খ ) উদ্গতিৰ পথত সুকলমে চলিবলৈ সদায় এজন ভাল ____ প্রয়ােজন হয় ।
উত্তৰঃ শিক্ষকৰ ।
( গ ) বৰ লােকৰ চৰিত্ৰ উদগতি চেষ্টাৰ এটা ____ ।
উত্তৰঃ দৃষ্টান্ত ।
( ঘ ) উদ্গতি পথৰ প্রত্যেক যাত্রীয়েই তাৰ মনত এটা ডাঙৰ ____ থিৰ কৰি লােৱা উচিত ।
উত্তৰঃ আৰ্হি ।
(ঙ) ____ পুথিত এজন মানুহৰ জীৱনী বহলাই বর্ণোৱা হয় ।
উত্তৰঃ চৰিত্ৰ ।
ভাষা-বিচাৰ
১: বিপৰীত শব্দ লিখা —
সুগম , উগ্নতি , চতুৰ , সুচল , সূক্ষ্ম , সন্তুষ্ট , নিধনী
উত্তৰঃ সুগম – দুর্গম ।
উদ্গতি – অধােগতি ।
চতুৰ – অজলা , ভােদা ।
সুচল – অচল ।
সূক্ষ্ম – স্থূল ।
সন্তুষ্ট – অসন্তুষ্ট ।
নিধনী – ধনী ।
২: সমার্থক শব্দ লিখা –
বাঞ্ছা , উজু , বিদগ্ধ , উন্নতি
উত্তৰঃ
বাঞ্ছা – ইচ্ছা , কামনা ।
উজু – সহজ , সৰল , ঢিলা ।
বিদগ্ধ – পাৰ্গত , বৰ নিপুণ ।
উন্নতি – উদগতি , শ্রীবৃদ্ধি , সমৃদ্ধি ।
৩: সন্ধি ভাঙা —
উদ্গতি , অধােগতি , সচ্চৰিত্ৰ , পুৰুষাৰ্থ , দুৰৱস্থা।
উত্তৰঃ
উদ্গতি – উৎ + গতি ।
অধােগতি – অধঃ + গতি ।
সচ্চৰিত্ৰ – সৎ + চৰিত্র ।
পুৰুষাৰ্থ – পুৰুষ + অর্থ ।
দুৰৱস্থা – দুঃ + অৱস্থা ।
৪: অৱশ্যেই! বাক্যবোৰ অলপ ভিন্নভাৱে সাজি দিছোঁ, অৰ্থ একে ৰাখি:
বাক্য সাজা –
ওখ টিং, সুগম, দুষ্কৰ, খকা-খুন্দা, ঐশ্বৰ্য-ভিভূতি, ভূ-পোৱা, আদ বাট, শোৱন-খাৱন
উত্তৰঃ
ওখ টিং — কঠোৰ পৰিশ্ৰমেৰে মানুহে জীৱনৰ ওখ টিঙলৈ উঠিব পাৰে।
সুগম — সফলতাৰ পথ সহজ বা সুগম নহয়, তাৰ বাবে চেষ্টা লাগেই।
দুষ্কৰ — ধৈৰ্য্যৰে চেষ্টা চলাই থ’লে দুষ্কৰ কামো সফল হ’ব পাৰে।
খকা-খুন্দা — গুৰুত্বহীন কথা লৈ দুয়ো বাৰম্বাৰ খকা-খুন্দাত পৰে।
ঐশ্বৰ্য-ভিভূতি — ৰাজার ঐশ্বৰ্য-ভিভূতিয়ে সকলোকে আচৰিত কৰিলে।
ভূ-পোৱা — কাম আৰম্ভ কৰাৰ আগতে ভূ-পোৱা বৰ প্ৰয়োজনীয়।
আদ বাট — বৃষ্টিত ভিজি গ’ল বুলি সি আদ বাটৰ পৰা ঘূৰি আহিল।
শোৱন-খাৱন — পৰীক্ষাৰ দিনকেইটাত সি শোৱন-খাৱন একেবাৰে কমাই দিছে।
৫: শব্দার্থ লিখা —
অধােগতি , বিঘিনি , অথিৰ , অভিলাষ , অবিদিত , বিভূতি
উত্তৰঃ
অধােগতি — তললৈ বা নৰকলৈ গমন ।
বিঘিনি — বাধা , আপদ , সংকট ।
অথিৰ — চঞ্চল , অস্থিৰ , অনিশ্চয় ।
অভিলাষ — ইচ্ছা , বাঞ্ছা , আশা ।
অবিদিত — অজ্ঞাত , নজনা ,অপ্রকাশিত ।
বিভূতি — ঐশ্বৰিক শক্তি , বৈভৱ ,ঐশ্বর্য ।